şu konuda hem fikiriz.. sevgilisinden ayrılanlar için haftanın en hüzünlü günü "cuma"lardır.. bazı zaman, insanın en yalnız günü "o" gün olur çünkü.. onunla beraberken, her cuma, iş çıkışı, onunla planlar yapılmıştır. her cuma, istisnasız, sevilen mekanda rakı içilmiş, dünyaya en az bir kadehlik sövülmüş ama yine de kahkahalar çıkmıştır dudaklardan.. ve ağızlar birbiriyle hep "sevmek" için buluşmuştur.. - hatırlar mısın gülüşünün bittiği yerden öptüğümü?-
ne zaman ayrı düşülür yârdan.. o zaman yetim kalmıştır tüm cumalar.. iş çıkışı, evinize çıkan caddeleri karıştırırsınız.. bildiğiniz sokaklarda kaybolur, bilmediğiniz tüm yüzlere dikkatle bakarsınız.. .. belki o'dur diye.. her bir yüzü, kaşı, gözü tek tek incelersiniz.. hele, onunla ilk kez buluştuğunuz yerden geçerken.. işte o zaman bir ateş düşer yüreğinize.. sanılır ki, ömür kısalmaktadır o yangında..
sonra bir kaç satır düşer aklınıza.. der ki şair,
"sardunyalara su vermekle unutamadığımız şeymiş aşk,
alnından bir günaydın gibi düşürdüğüm sabah,
sağ yanımda unuttuğun keder"
"o" günden sonra, bir daha sağ tarafınıza yatamazsınız..
geçmiş olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder